เอ็นริก้า เป็นนักจัดรายการวิทยุ เธอเป็นหญิงสาวที่มีความสุขกับการทำงาน รายการที่เธอจัดมีแฟนติดตามเหนียวแน่น ขณะที่อีกด้านหนึ่ง ชีวิตส่วนตัวเอ็นริก้าเป็นหญิงสาวที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับหนุ่มคนรัก เธอมีความสุข โลกของเธอและเขาคือโลกใบที่เต็มไปด้วยความสุข
จนกระทั่ง จนกระทั่งทั้งสองถูกกลุ่มอันธพาลปล้นชิงทรัพย์และทำร้ายร่างกาย เอ็นริก้าบาดเจ็บสาหัส ขณะที่หนุ่มคนรักของเธอเสียชีวิต ร่างกายเอ็นริก้าบาดเจ็บสาหัส แต่นั่นไม่ทำให้จิตใจของเธอ มันไม่เพียงแค่บาดเจ็บแสนสาหัส แต่มันแตกหัก และปวดร้าวแสนทรมาน ใจเธอแตกสลาย ขณะเดียวกัน เธอต้องการความยุติธรรม ในสังคมอันแสนศิวิไลซ์ เธอไม่ควรต้องได้รับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้ เธอต้องการเพียงความยุติธรรม
จับไอ้คนชั่วที่ทำร้ายเธอและฆ่าคนรักของเธอมาลงโทษตามตัวบทกฏหมาย แต่ดูเหมือนแขนขาของสิ่งที่เรียกว่ากฏหมายอย่างตำรวจก็ง่อยเปลี้ยและเฉยชาเกินกว่าจะเป็นธุระให้เธอได้
เอ็นริก้ารอแล้วรอเล่า แต่ความยุติธรรมก็ไม่เคยเดินมาเคาะประตูบ้านเธอ เอ็นริก้าหันหนีจากการรอคอยไปหยิบปืน แล้วสถาปนาตัวเองเป็นศาลเตี้ยให้กับสังคมที่ช่างแสนศิวิไลซ์ เธอออกตามล่าฆ่าไอ้ชั่วที่ทำร้ายเธอกับหนุ่มคนรัก ทีละคน ทีละคน สังคมอันแสนศิวิไลซ์โฆษณาชวนเชื่อถึงสวัสดิภาพของการมีชีวิตอยู่ของผู้คน สังคมอันแสนศิวิไลซ์โฆษณาชวนเชื่อถึงสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าตำรวจ ทั้งๆที่หลายครั้งพวกเขาก็ทำตัวไม่ต่างกับโจร เอ็นริก้าเป็นนักจัดรายการวิทยุ เธอเป็นหญิงสาวที่เพรียกหาความยุติธรรม และขณะเดียวกันเธอเป็นศาลเตี้ยในสังคมอันแสนศิวิไลซ์ บทบาทศาลเตี้ยของเธอถูกวิพากษ์วิจารณ์จากสังคม บ้างเห็นชอบ บ้างก่นด่า หาว่าสิ่งที่เธอกำลังทำ ก็ไม่ได้ต่างไปจากไอ้พวกที่ทำร้ายเธอ เหนืออื่นใด ระหว่างที่หลับตางมหาความยุติธรรมให้เอ็นริก้า ร่างทรงของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชื่อกฏหมายอย่างสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าตำรวจก็ยังมีเวลาว่างมากพอที่จะคอยจับตา พร้อมมอบเหรียญตราความเป็นอาชญากรให้แก่เอ็นริก้า และจับเธอเข้าคุกในข้อหาริอ่านทำตัวเด่นเกินหน้าเกินตาพวกเขา นี่คือสิ่งที่สังคมอันแสนศิวิไลซ์มีให้เธอ เอ็นริก้าเป็นนักจัดรายการวิทยุ เธอเป็นหญิงสาวที่เพรียกหาความยุติธรรม และขณะเดียวกัน เธอเป็นศาลเตี้ยในสังคมอันแสนศิวิไลซ์ นั่นคือบทบาทที่เธอเลือก
ถ้าเราเจออย่างเธอ เราจะเลือกบทบาทใด
ชม THE BRAVE ONE จบลง เราจะได้คำตอบว่าในสังคมอันแสนศิวิไลซ์ บางครั้ง เราก็มีทางเลือกไม่กี่ทาง
TEXT : กิติคุณ คัมภิรานนท์
