ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากการกำหนดเวลา รางวัลทางศิลปะที่ได้รับการยอมรับในระดับสากลทำให้ฉันได้กลับไปยังสื่อกลางของการวาดภาพที่หายไปนาน และการหยุดพักจากงานตัดกระดาษที่ทำอยู่ประจำของฉัน ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ ฉันรู้สึกกระหายที่จะทำงานสร้างสรรค์ ซึ่งฉันก็มัวแต่พลักความคิดเกี่ยวกับความชอบของการเคลื่อนไหว การศึกษาและโครงงานต่างๆ ออกไปอยู่นั่น จนในที่สุดตอนนี้ฉันก็ได้ข้อแก้ตัวที่สุดเฟอร์เฟคที่จะหันมาทำงานศิลปะอีกครั้งหนึ่ง
ฉันวาดใบหน้าของผู้หญิง โดยใช้หน้าของฉันเป็นแบบเอง แต่ก็ยังไม่ได้ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง การใช้หน้าของฉันเป็นแบบเองเนี่ยเป็นอะไรที่สะดวกมาก เพราะว่าฉันสามารถมองหน้าตัวเองเมื่อไรก็ได้ ซึ่งก็สอดคล้องกับความงามแบบญี่ปุ่นตามประวัติของฉัน ฉันรู้อยู่แล้วว่า ทรงผมแบบไมโกะ เกอิชา จะต้องเข้ากับใบหน้านี้ได้อย่างเหมาะเจาะที่สุด ส่วนนกพิราบบนศีรษะของเธอนั้นได้รับแรงบันดาลใจจากครอบครัวของนกที่อาศัยอยู่แถวบ้านของฉัน การติดนกเข้าไปอยู่ในก้อนผมของเธอนั้นมันช่างทำให้งานชิ้นนี้เสร็จสมบูรณ์ที่สุด
ไม่กี่วันถัดมา ฉันก็เริ่มที่จะวาดอีกครั้ง – อีกครั้งหนึ่งกับการจัดเตรียมใบหน้า, เครื่องประดับศีรษะและตัวนก ซึ่งคราวนี้จะไม่มีการกำหนดเวลา มีเพียงแต่การยกย่องสัญชาตญาณล้วนๆ ที่นำไปยังความคิดที่มองเห็นได้ ซึ่งติดอยู่ทางด้านหลังในหัวของฉันมานานเกินไปแล้ว ภาพวาดที่สองก็ใช้ใบหน้าของฉันอีกเช่นกัน แต่เน้นไปในส่วนของรายละเอียดมากขี้นในครั้งนี้ ฉันเริ่มที่จะมีความซื่อสัตย์กับลักษณะบนใบหน้าของฉันมากขี้นมาอีกนิด เพราะเช่นนั้นเอง จึงเกิดเป็นภาพวาดที่นำฉันให้เข้าไปใกล้กับความคล้ายคลึงที่แท้จริงมากยิ่งขี้นไปอีก และแล้วก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นของหนทางอันยาวนานถึงหนึ่งเดือนในการสร้างชุดผลงาน ซึ่งแสดงออกมาให้เห็นถึงหนึ่งในช่วงเวลาตลอด 27 ปีของฉันอย่างเป็นรูปเป็นร่างและมีการปรับเปลี่ยนมากที่สุด
ฉันค้นพบความรักที่หายไปนานของความเรียบง่ายในการใช้ดินสอและกระดาษ มันเป็นสื่อกลางที่ฉันลงมือทำอย่างชัดเจนตั้งแต่สมัยที่ยังเรียนอยู่โรงเรียนสอนศิลปะ เพราะสามารถลบและเขียนขี้นมาใหม่ได้ ฉันพบว่า ฉันคงจะกลัวที่จะผิดหวังในการวาดภาพมากเกินไป จึงกลับรักความท้าทายในการทำเครื่องหมายอย่างถาวรด้วยปากกาหรือการตัดกระดาษมากยิ่งขี้น
แต่บางอย่างเกี่ยวกับความสามารถในการวาดโครงร่าง ไปจนถึงรายละเอียด และการวาดภาพขี้นมาใหม่เป็นสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ ในขณะนี้ สำหรับช่วงที่ดีในหนึ่งทศวรรษที่ฉันได้สร้างรูปแบบให้กับตัวเองในการปล่อยตัวปล่อยใจไปบนการตัดสินใจอันแน่วแน่ ซึ่งยากที่จะเปลี่ยนกลับในชีวิตของฉัน (เช่นเดียวกับการตัดกระดาษ) และตอนนี้ฉันรู้สึกสนุกเพลิดเพลินกับโอกาสที่มุ่งเน้นไปยังสิ่งที่ต้องใช้เวลาและความทุ่มเท และอาจจะต้องมีการขัดเกลาและให้คำจำกัดความใหม่ได้เช่นกัน
ชุดภาพวาดเป็นสิ่งแรกที่ช่วยบรรเทาจินตนาการของฉันเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมกับนกเหล่านั้น ซึ่งตรงกันข้ามกับจินตนาการภาพปลาตามปกติของฉัน ฉันค้นพบว่า พวกมันเป็นความสุขที่ได้วาดภาพ รูปร่างของพวกมันมีเส้นเป็นเหมือนของเหลวและมีส่วนโค้ง ประกอบกับความท้าทายของการหยิบยกในรายละเอียดอย่างซับซ้อนภายในขนของพวกมัน แต่พวกมันยังเป็นสัญลักษณ์แห่งเสรีภาพอีกด้วย พวกมันเกือบทั้งหมดมีความสามารถในการบิน พวกมันเป็นตัวแทนของสภาพจิตใจที่ฉันปรารถนาเช่นเดียวกับลักษณะสำคัญที่มองเห็นได้
ฉันย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านที่มีฟาร์มปลูกข้าวเล็ก ๆ ในชนบทในช่วงปลายเดือนธันวาคมปีที่แล้ว ที่ที่เคยว่างร้างมานานกาลครั้งหนึ่งซึ่งฉันพักพิงอยู่นั้น บัดนี้พร้อมที่จะเปิดให้เข้าพักอีกครั้ง ด้วยการปลูกต้นไม้และพืชพันธุ์ใหม่ๆ และการนำน้ำและถังหมักขยะมาใช้ จึงมีนกหลายหลายสายพันธุ์เข้ามาอยู่อาศัยในฐานะเพื่อนบ้านของเราอีกด้วย ต่างก็เข้ามาทำรังอยู่ใต้หลังคาของโรงเก็บของแสนลับขนาดใหญ่ของเรา ซึ่งตอนนี้กลายเป็นรังของครอบครัวนกพิราบและนกกระจอกที่บินเข้าออกรังของมันแล้ว
ในระหว่างการพักผ่อนจากการวาดภาพอย่างจริงจังของฉัน ฉันกลับพบว่า ตัวเองกำลังเฝ้าสังเกตอย่างตั้งอกตั้งใจว่า ชีวิตของนกประเภทไหนที่เข้ามาอยู่อาศัยในบริเวณเดียวกันกับฉันด้วย ฉันเริ่มที่จะเฝ้าดูนกในช่วงระหว่างเวลาเข้าเรียนในตอนเช้าและตอนบ่าย โดยเฝ้ามองดูทุ่งข้าวและการปรากฎตัวเพียงระยะเวลาสั้นๆ ของบรรดานกทั้งหลายที่บินจากต้นนี้ไปต้นนั้น ฉันจะพยายามที่จดจำรูปร่างลักษณะทางกายภาพของนก แล้วไปค้นหาชื่อของพวกมัน ซึ่งดูเหมือนว่า มีนกกะปูด นกกางเขนบ้าน นกกระเรียน นกและไก่กลุ่มเล็กๆ อยู่มากมายในหมู่บ้านแห่งนี้ โดยทั้งหมดนี้ได้กลายมาเป็นหัวข้อที่สำคัญในองค์ประกอบการภาพวาดในแต่ละวันของฉัน
เครื่องประดับศีรษะในแต่ละภาพวาดถูกนำมาวิจัยในตอนแรกจากมรดกทางญี่ปุ่นของฉันโดยใช้ทรงผมแบบไมโกะ เกอิชา และหมวกนักรบซามูไร ทันทีที่ก้าวออกมาจากความเคยชินเดิมๆ ที่ทำอยู่ของฉัน ฉันก็เริ่มค้นหาแรงบันดาลใจจากการออกแบบของไทย, อินเดีย, ยูเครนและการออกแบบในยุคสมัยกลาง เครื่องประดับศีรษะแต่ละอันที่เลือกไว้มีส่วนสำคัญมากในการทำให้ส่วนที่ขาดหายไปขององค์ประกอบเสร็จสมบูรณ์ และต้องมีการกระตุ้นที่มองเห็นได้
การนำทุกองค์ประกอบภาพที่มองเห็นได้เหล่านี้มาใช้ ฉันจบลงด้วยการหมกมุ่นตัวเองอยู่กับในรูปแบบการวาดภาพในแต่ละวัน โดยเริ่มต้นทุกวัน ณ เวลา 9 นาฬิกา ด้วยการวาดใบหน้าแล้วตามด้วยเครื่องประดับศีรษะ ต่อด้วยนก และสิ้นสุดลงในตอนเที่ยงวัน ซึ่งฉันรู้สึกพึงพอใจกับชิ้นงานที่ทำเสร็จในครึ่งวันนี้ สูญญากาศของพลังงานความคิดสร้างสรรค์นั้นช่างเสพติดและสุขสบาย มันช่วยผ่อนคลายความวิตกกังวลที่เข้ามาอยู่ภายในจิตวิญญาณที่เกี่ยวกับปัญหาหลายอย่างของฉัน มันได้ให้ช่องทางสำหรับฉันที่จะเชื่อมต่อการเดินทางในการแสดงความซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ดังที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนบนภาพวาดด้วยเช่นกัน รูปลำตัวของแต่ละภาพวาดวาดขี้นโดยปราศจากเสื้อผ้า ปล่อยให้เห็นร่องรอยของความเปลือยเปล่าในรูปแบบเงาของท่อนบนและไหล่เปลือย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าก่อนว่า ฉันได้ปลุกความรู้สึกอันเปราะบางที่เปิดเผยให้เห็นถึงผิวเปลือยและอารมณ์สดๆ จากภาพแต่ละภาพ ฉันรู้สึกสบายใจมากขี้นเรื่อยๆ ที่จะเผชิญหน้ากับตัวตนของฉันเอง ซึ่งต่อมาก็ได้แปลไปเป็นผลงานทางดินสอบนกระดาษ ภาพวาดนี้ได้กลายมาเป็นการแสดงให้เห็นถึงการเดินทางไกลเพื่อค้นหาตัวตนที่แท้จริง ซึ่งฉันได้ทำหายไว้ที่ไหนสักแห่งในระหว่างหัวใจที่แตกสลายและสภาพจิตใจที่หายไป
สำหรับภาพวาดสุดท้ายในชุดซีรีย์นี้ โดยรวมแล้วมีความยากมากที่สุดที่จะทำให้เสร็จสมบูรณ์ – สาเหตุหลักเป็นเพราะฉันรู้อยู่แล้วว่า มันจะเป็นการวาดครั้งสุดท้าย โดยปราศจากสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวของเครื่องประดับศีรษะอันสวยงาม ตัวฉันเองได้เข้ามาอยู่ในสภาพทางอารมณ์ที่เป็นปัจจุบันมากที่สุดของฉัน ผมของฉันถูกตัดออกสั้นหลังจากการแวะไปที่ร้านทำผมอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อ 3 เดือนก่อนหน้านี้ ฉันวาดใบหน้าเสร็จก่อนเป็นอันดับแรกและยังไม่มั่นใจว่า ควรจะใช้นกตัวไหนประดับบนศีรษะของเธอ ฉันทิ้งภาพวาดไว้ค้างคืน
วันรุ่งขึ้นฉันรู้เลยว่า วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้กระบรวนการการระบายทางอารมณ์นี้สำเร็จก็คือ การกลับไปการวาดภาพในครั้งแรก และกลับไปยังนกพิราบ – นกที่วาดไว้ในครั้งแรก ในลักษณะที่เกาะอยู่บนหัวที่เปลือยเปล่า ปีกที่กางออกและพร้อมที่จะบินออกไป และแล้วการวาดภาพครั้งที่ 10 และครั้งสุดท้ายของฉันในชุดนี้ก็เสร็จสมบูรณ์ ฉันได้กู้คืนความเชื่อของตัวเองที่ฉันคิดว่า ฉันได้ทำมันหายไปในความกลัวของอดีตที่ผ่านมาและความวิตกกังวลของอนาคต ฉันยังรู้สึกได้ถึง ความรู้สึกโล่งอกที่ล้นหลามและความผิดหวังที่ดูเหมือนจะจบสิ้นแล้ว แต่ฉันก็พอใจในสิ่งที่สร้างขึ้นมา ภาพวาดชุดซีรี่ย์นี้ได้ดึงเอาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวฉันออกมา ฉันไม่เคยรู้สึกพร้อมอย่างนี้มาก่อนสำหรับบทถัดไปในงานศิลปะและในชีวิตของฉัน
“ดึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวฉันออกมา” นิทรรศการภาพวาดดรออิ้ง จาก Elysha Rei ศิลปินสาวชาวออสเตรเรีย “เอลิช่า เร (Elysha Rei)” เคยเป็นศิลปินในพำนักของ Sam Rit Resideency อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ที่หยุดพักการทำงานตัดกระดาษที่ชื่นชอบกลับมาสร้างสรรค์ผลงานศิลปะด้วยเทคนิคดรออิ้งอีกครั้ง โดยนำเอาใบหน้าคนรวมถึงวัฒนธรรมที่เธอได้ไปสัมผัสพบเจอจากสถานที่ต่างๆ มาถ่ายทอดเรื่องราว ลงในผลงานที่มีลักษณะเฉพาะตัว
สามารถร่วมรับชมนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกในเมืองไทยของเธอ และร่วมเปิดงานนิทรรศการวันศุกร์ ที่16 มกราคม 2558 เวลา 19.00 น. ได้ที่ Use Space ซ.สามเสน 18
นิทรรศการ :Drawing out the best in me (ดึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวฉันออกมา )
ศิลปิน : Elysha Rei
วันที่ : 16 มกราคม 2558 – 17 กุมภาพันธ์ 2558
สถานที่ : Use Space (ซ. สามเสน18)
สอบถามเพิ่มเติม : 081-458-0116
เฟสบุ๊ค : https://www.facebook.com/UseSpaceBkk
